Od początków Krakowa istnienia dużą rolę odgrywały rzemiosła spożywcze, najpierw w osadach służebnych, ale cechy powstawały dopiero około 1257 roku, gdy książę Bolesław Wstydliwy w przywileju lokacyjnym zobowiązał się do zbudowania kramów na rynku krakowskich, gdzie miało być sprzedawane pieczywo.
CZYTAJ WIĘCEJ
Początek cechu rzeźników i masarzy ma swoje źródło, jak wiele innych cechów rzemieślniczych w Krakowie w przywileju lokacyjnym Bolesława Wstydliwego z 1257 roku. Istniał już wtedy tzw. Kwartał Rzeźniczy, a w tzw. Kutelhof znajdowały się urządzenia do uboju i oczyszczania wnętrzności szlachtowanych zwierząt.
Cukiernictwo w Krakowie przez wieki rozwijało się w ramach cechu piekarzy i ma taką samą metrykę, jak cech piekarzy. Ale pojawienie się w dziesiątym wieku trzciny cukrowej w Europie, burzliwy rozwój produkcji cukru oraz wyodrębnianie się cukiernictwa, jako osobnego rzemiosła…
Rejon pomiędzy dzisiejszymi ulicami Kopernika i Wielopole to historyczna siedziba rzeźników krakowskich. Tutaj przed wiekami znajdowało się miejsce uboju i składowania odpadów rzeźniczych, albo inaczej tania jatka. Nazywano je Kuttelhof co z języka niemieckiego tłumaczyć można jako rzeźnia.
Przemiany polityczne w latach 1980-81 dawały rzemieślnikom nowe nadzieje i nie przekreślał ich nawet stan wojenny. Od połowy lat osiemdziesiątych nastąpiło pewne ożywienie działalności gospodarczej. Na fali tych tendencji powstał w 1985 roku Cech Rzemiosł Spożywczych.
